Maandagavond 9 mei jl. hebben de leden van het EMK, al dan niet met hun partners, en enkele genodigden officieel afscheid genomen van de dirigent Wiebren Buma. Het EMK had hiervoor een speciaal programma samengesteld. Terwijl Wiebren met zijn gezin werd opgehaald met een sjees, getrokken door 2 prachtige zwarte Gelderse paarden, oefende het Ermelo’s VrouwenKoor nog een keer het afscheidslied dat zij speciaal voor deze avond hadden ingestudeerd. Rond 19.45 uur arriveerde Wiebren bij de Immanuelkerk waar alle aanwezigen een erehaag vormden aan beide zijden van de Kerklaan. Voor de ingang van de Immanuelkerk werd Wiebren verrast door 4 leden van de Chr. Harmonie Crescendo die hem verwelkomde met feestelijke muziek. Vervolgens werd in de kerkzaal het programma vervolgd. De voorzitter Arnold Wijnsma heette iedereen welkom en nam het programma van deze avond door. Tijmens Kroon beet het spits af en ging vooral terug in de tijd toen Wiebren was gestart als dirigent van het EMK. Op humoristische wijze liet hij dit de revue passeren. Vervolgens was het EVK, o.l.v. Ab Weegenaar, aan de beurt. Zij zongen een lied waarin vooral tot uitdrukking kwam dat zij het erg jammer vonden dat het EVK na slechts 2 jaar ophoudt te bestaan waardoor zij niet meer kunnen genieten van de twee reebruine ogen van Wiebren. Ook het EMK, eveneens o.l.v. Ab Weegenaar, liet zich niet onberoerd en zong een lied met eigen tekst. Op de melodie van “Frieden” werd Wiebren bedankt voor zijn inzet en doorzettingsvermogen. Het EMK heeft al die jaren veel van hem geleerd en is hierdoor zeker in aanzien gestegen. Deze melodie is bewust gekozen daar het EMK, met Wiebren als dirigent, hiermee veel indruk heeft gemaakt tijdens diverse concerten. Arnold Wijnsma nam nu het woord en verwelkomde eerst de burgemeester, die zojuist was gearriveerd om toch nog afscheid te kunnen nemen van Wiebren. Daarna bedankte hij Wiebren voor zijn inzet, enthousiasme en humor. Hij refereerde aan diverse mooie, leuke, inspirerende, geslaagde en spannende momenten waarbij het zweet Arnold soms in de handen stond. “Zou Wiebren weer op tijd zijn omgekleed voor het concert” werd als voorbeeld genoemd. Na zijn speech overhandigde Arnold, namens het EMK, een afscheidscadeau aan Wiebren. Het was een waardebon te besteden aan “het doen van leuke dingen”, door hem of met zijn gezin, in te vullen naar eigen inzicht. Voor Anke was er nog een mooie bos met bloemen. Tot slot sprak Wiebren nog een dankwoord, uiteraard gespekt met humor. Toch was er ook ruimte voor een serieuze noot, waarbij er aandacht was voor het “lief en leed” die het EMK en hij de afgelopen 13 jaar hebben gedeeld. Als laatste liet Wiebren nog weten dat hij voor alle EMK-leden een afscheidscadeautje had gekocht. Voor ieder een “zakflacon” Berenburg, waarmee hij refereerde aan de momenten dat sommige leden van het EMK het vooraf smeren van de stembanden wel erg serieus namen. “Nu kan iedereen dat ook doen tijdens de repetities”, aldus Wiebren. En toen …… toen was er tijd voor een gezellig samenzijn in de foyer. Onder het genot van een hapje en drankje kon er informeel afscheid worden genomen van Wiebren. Een definitief afscheid? Nee, hij heeft het EMK toegezegd dat men altijd een beroep op hem kan doen als invaldirigent, hetgeen met beide handen is geaccepteerd. “We’ll meet again”.